Na een heerlijke nachtrust in Reykjavik prepareren we Excalibur voor de laatste loodjes van de reis. Terwijl Edwin nog met de vluchtvoorbereiding bezig is gaat Alan alvast naar de kist om deze met de afhandelaar te verwarmen. Ons vliegtuig gaat wederom vol met kerosine, want ook deze laatste vlucht zit tegen de actieradius van Friendship. De weersverwachting van Lelystad is typisch Hollands: stevige zuid-wester, strakke zichtwaarden en om het half uur een buitje.

Tijdens de departure verbazen we ons nog eens over de schoonheid van Ijsland. Een aaneenschakeling van vulkanen en gletsjers, de ene nog mooier dan de andere, trekt aan ons voorbij. Via het Noorden van Schotland bereiken we de Waddeneilanden. Dankzij hulpvaardige verkeersleiders mogen we als laatste een militair gebied doorkruisen alvorens de F16’s dat opeisen. Hierop zet Edwin de daling in richting het ketelmeer alwaar we de eindnadering van Lelystad inzetten.

De eindnadering is spectaculair, want er is zojuist een bui over de luchthaven heengetrokken. Een vlagerige wind besluit op het moment suprême van richting te veranderen, maar dit wordt professioneel opgevangen door de ervaren Edwin Boshoff. Zo zet Excalibur op 3 November om 15.59, na 35 jaar afwezigheid, haar ooievaarspoten weer op Nederlandse bodem.