Speciaal voor de ferry heeft VNCE Engineer Andre van Norden een speciale uitrusting (kit) samengesteld. Hierin zitten F27 onderdelen die onderweg relatief ‘eenvoudig’ te wisselen zijn, maar funest zijn voor een (veilige) vluchtuitvoering. De samenstelling van de ferrykit komt uit Andre’s levenslange ervaring met de F27. Helaas mocht ‘Excalibur’, in maart, enkel leeg de ferryvlucht van Laurinburg-Maxton naar Carrollton maken, dus liggen deze onderdelen nog op ruim 6 uur rijden van de F27. 

Tijd om te gaan slapen Roadhouse Motel

Om een extra tussenlanding op de ferry richting Lelystad te vermijden mag ik, net als Michael Dieck eerder, een road trip maken door 3 staten. Na aankomst op de luchthaven van Atlanta staat er een mastodont van een auto klaar en wordt er in een ruk doorgereden. Tegen de tijd dat de auto me gaat vertellen dat het tijd is voor een kop koffie duik ik een typisch Amerikaans roadhouse motel in. Dankzij het tijdsverschil ben ik vroeg wakker hetgeen goed uitkomt, want ik heb een lange dag voor de boeg.

Ik heb vroeg afgesproken met Michael Dieck bij het VNCE- ‘magazijn’ op Laurinburg-Maxton. Het is er flink mistig en in het licht van onze auto’s openen we de zeecontainers. Na wat zoekwerk vult de auto zich gestaag met een set hoofdwielen, een neuswiel, een rem-set, krik, en speciaal gereedschap om een bandenwissel of kleine reparatie en-route mogelijk te maken. Terwijl ik aan het laden ben verteld Michael met passie waarom de Fokkers zo geliefd waren bij de Golden Knights. De man is een waar orakel van F27 kennis. Vanuit een laat Nederland komt de vraag om een aantal maintenance boeken, nodig voor de C-check, te laden en niet, de recent geleverde zwemvesten en survival kit te vergeten. Net voordat ik wil vertrekken wordt Michael door Carrollton gebeld om mij nog wat extra apparatuur mee te geven. De engineers willen graag doorwerken aan de F27 en zouden de spullen graag vanavond al in ontvangst nemen… Ik ga op pad!

De reuze SUV wordt letterlijk tot het dak afgeladen

Onderweg naar Georgia maak ik een tussenstop in Hickory om Alan Knollmeyer op te pikken. Alan was in maart al een van onze ferrypiloten. Het is voor hem een ‘dream come true’ om gedurende zijn pensioen een hiaat in zijn omvangrijke logboek te kunnen opvullen: een transatlantische vlucht met een Friendship. Na jaren hoofd vliegdienst geweest te zijn bij Mountain Air Cargo/ FEDEX, met 23 vliegtuigen de grootste F27 operator in de wereld, is hij nu trots om zich de laatste aktieve Amerikaanse F27 vlieger te mogen noemen.

Tijdens de 5 uur samen in de auto geniet ik van de vele avonturen die Alan met de F27 beleefd heeft. Hij blijkt in de jaren 80 in Europa, maar vooral het midden oosten, gevlogen te hebben en roemt de kwaliteiten van de Fokker in het zand van ‘The Empty Quarter’ in Saudi Arabië. Net als ik met de Dash-8 in Afrika, heeft Alan met de Friendship nog gebruik gemaakt van onverharde banen.

Na een snelle drop-off in Carrollton, alwaar we engineers niet te lang willen storen, staan we iets voor 11 uur s’ avonds bij David Wilder in Peachtree City voor de deur. Deze voormalige North-West vlieger, die ik tijdens een eerdere transatlantische ferry heb leren kennen, heeft zijn logeerkamers beschikbaar gesteld voor ‘the brave VNCE Fokker airmen’. Hij had ons bijna niet meer verwacht, maar na 18 uur ‘on the road’ smaken zijn biertjes heerlijk!