Donderdagmiddag 16:45uur de telefoon gaat, het is Herman. “Heb jij de mogelijkheid om volgende week naar Amerika te gaan voor de Fokker?”.  Ik twijfel geen seconde en zeg volmondig, ja! De volgende dag hoor ik de details; ik ga met GWK André van Norden, we vertrekken zondagochtend en we moeten ervoor zorgen dat er een aantal (onderhoud) checks uitgevoerd worden die noodzakelijk zijn voor het verkrijgen van een luchtwaardigheidscertificaat. Leuk, ik heb er nu al zin in!

Snel m’n ESTA (verplichte reistoestemming voor de USA) aanvragen. Helaas ligt de Amerikaanse website er 2 dagen uit voor onderhoud dus lukt dit pas zaterdagmiddag. Op Schiphol ontmoet ik de volgende ochtend André. Het klikt direct en op de lange reis naar Fayetteville leren we elkaar beter kennen.

Maandagochtend zijn we vroeg op Laurinburg-Maxton airport (KMEB)  om de monteurs op te vangen en aan het werk te gaan. We moeten een A-check, B-check en 2B-check uitvoeren en verder hebben we de nodige overige ‘klusjes’ meegekregen om te doen als de tijd het toelaat. André gaat direct met de monteurs aan de slag, we hebben 3 dagen gepland voor alle checks. Deze planning is erg ambitieus, maar vol goede moed gaan we aan de slag. Voor twee checks, de landing gear swing en propeller test, hebben we een Ground Power Unit (GPU) nodig. De unit die we bij de Fokker hebben gekregen is echter nog defect dus we moeten er ergens eentje lenen. Een mooi klusje voor mij! 

Na de hele morgen stad en land afgebeld te hebben lukt het me toch iemand te vinden die bereid is om zijn GPU aan ons uit te lenen. Het blijkt ook een Nederlander te zijn dus dat zal vast meegeholpen hebben. We moeten hem alleen wel zelf komen ophalen. Geen probleem roep ik, niet wetende dat de GPU ongeveer 700kg weegt en dus niet zomaar in de achterbak van mijn huurauto past. 

Zo gezegd, zo gedaan; ik huur een truck met laadklep en ga de GPU zelf halen. De truck, noem het gerust een vrachtwagen, is groter dan verwacht maar al snel staat de GPU op KMEB te brommen. 

Woensdag komt ook Michael Dieck ons versterken. Michael heeft bijna 30 jaar het onderhoud van de F27 gedaan en kent de kist als geen ander. Voor de landing gear swing hebben we een speciale set hoge krikken nodig. Deze mogen we gelukkig van de Golden Knights lenen. Later die dag worden ze door een dieplader afgeleverd op KMEB.

Bij de landing gear swing komt een storing aan één van de pneumatische kleppen naar boven en dit wordt direct gerepareerd. Helaas krijgen we de rest van de checks niet meer af op woensdag. Donderdag vieren de Amerikanen Thanksgiving en is vrijwel alles gesloten. Onze luchthaven gaat zelfs pas ná het weekend weer open. Gelukkig krijgen we van John (van Scotland Aeroservice) de sleutel van de FBO, zodat gedurende een lang weekend Laurenburg-Maxton een beetje de privé luchthaven van de VNCE is.

Vrijdag kunnen de monteurs pas weer verder. We besluiten mijn verblijf te verlengen zodat ik de monteurs bij kan staan. Op Thanksgiving breng ik met André en Herman, die midden in de week is overgekomen voor de FAA Designated Airworthiness Representative (DAR), de GPU terug. Hierna brengen we Herman naar de luchthaven Raleigh, er wacht voor hem werk in Nederland. Vrijdag breng ik ook André naar het vliegveld en ga daarna weer terug naar de F27.

Het weekend gaan we verder met de checks. Ondertussen weet Michael zelfs de GPU van de Fokker te repareren hetgeen ons weer een stap onafhankelijker maakt!  Op maandag zijn alle checks klaar en afgetekend in het logboek, een mooie milestone!

Ook is de N-registratie een feit! N27FF is het nieuwe callsign. De nieuwe registratie en de sponsorlogo’s zijn op de kist geplakt en zien er erg mooi uit.

Om de F27 van militair naar civiel om te zetten, moet aan de DAR worden aangetoond dat alle Airworthiness Directives (AD’s), die Fokker voor de F27 heeft uitgegeven, daadwerkelijk zijn uitgevoerd. In het Nederlands noemen we dit bijzondere luchtwaardigheids aanwijzingen. Opnieuw verlengen we mijn verblijf en gaan Michael en ik hiermee aan de slag. We moeten zo’n 250 AD’s doorlezen en en uitzoeken of ze van toepassing zijn op ons vliegtuig. Zo ja, dan moeten we op schrift aantonen dat ze ook gedaan zijn. Ik duik de containers in op zoek naar het benodigde papierwerk.

De omvangrijke bibliotheek van het vliegtuig zit echter opgeborgen in een aantal grote documentcontainers die op hun beurt weer in 3 zeecontainers achter de kist zijn opgeslagen. De klus blijkt hierdoor een stuk omvangrijker klus dan gedacht en helaas is op dinsdag 11 december onze tijd op. Michael heeft andere verplichtingen en ik moet ook weer terug naar Nederland. We hebben de lijst met AD’s terug kunnen brengen tot 5 AD’s. Komende week gaat Herman weer terug om deze AD’s te verklaren en hopen we de DAR te kunnen overtuigen om een Certificate of Airworthiness af te geven. Wordt vervolgd dus….

Al met al in 2,5 week een goed resultaat geboekt;
A-checks – Done
B-checks – Done
2B-checks – Done
AD lijst – 95% Done
GPU gerepareerd – Done
Registratie – Done
Sponsorlogo’s – Done