Na een korte nachtrust in hotel ‘Nord2’ stappen we in een busje naar de luchthaven. Het is druilerig weer met een temperatuur van net boven het vriespunt. Ondanks de regen in Goose Bay zijn de weergoden ons toch gunstig gestemd. De inwoners van Groenland gaan immers een zonnige dag tegemoet, en dankzij de riante tailwind, kunnen we zonder tussenstop naar Keflavik vliegen. Om er zeker van te zijn dat we maximale brandstofcapaciteit gebruiken, tanken we vandaag in 2 trappen. Eerst via het regulier tankpaneel in de rechter motorgondel, maar later toppen we de tanks ‘overwing’ af, via de tankdoppen boven op de vleugel. Na de pre-flight checks nemen we een voor een, via een pitstop in de toilet, afscheid van de Irving FBO-medewerkers.
Na het loskomen haalt Edwin, op commando van Alan, de gear-handle omhoog. Na enige tijd wordt het duidelijk dat niet alle wielen volledig up zijn gekomen. De lange ooievaarspoten bungelen nog net onder hun zwarte gondels. Het gear systeem in de Friendship is pneumatisch en alvorens we het nog eens kunnen proberen moeten de compressoren voldoende druk opbouwen in de air tanks. Die tijd hebben we nu echter niet, want om Keflavik te halen moet er direct naar het gunstige windveld geklommen worden. De vliegers besluiten resoluut om terug te keren naar Goose Bay.
De oplossing is eenvoudig, we laten het vliegtuig, maar vooral de kast waar het orgel van luchtflessen en -kleppen zitten, opwarmen door een grote verwarming-kar. Hierna worden de motoren 25 minuten gedraaid totdat de alle luchttanks op maximale druk zijn gebracht. De Canadezen, die wel wat gewend zijn, staan ons zelfs toe om een hot-refueling te doen: d.w.z. te tanken met een draaiende linker motor. Met volle tanks keren we terug op de grote startbaan van Goose Bay en hier laat Excalibur ons niet in de steek: Na lift-off verdwijnen de wielen, zoals gewoonlijk, strak in de gondels…. ‘Gear is up, we are go for Oceanic Airspace!’
Groenland ligt er fantastisch bij. We genieten gedurende 20 minuten van het mooie uitzicht over de fjorden. Bij het passeren van onze en-route alternate Narsarsuaq lopen we flink voor op het brandstofschema en wordt er besloten om door te vliegen naar Keflavik.
Helaas hebben we veel tijd verloren in Goose Bay en komen we in het donker aan op Ijsland. Tussen de regenbuien zet Alan de F.27 netjes neer. Na twee dagen op chips en chocolade geleefd te hebben, is een warme Indiase afhaalmaaltijd met een pilsje een welkome verassing.
