Vorige week waren 2 VNCE bestuursleden op bezoek bij de Golden Knights op Pope Airfield, onderdeel van één van de grootste legerbases ter wereld: Fort Bragg in North Carolina. Bij de poort merken we pas hoe omvangrijk deze basis is: een 8-baans snelweg geeft direct toegang tot het complex.

De ontvangst bij de hangaar van de Golden Knights is erg hartelijk. Na de vele telefonades en mailwisselingen en is het goed om elkaar nu de hand te kunnen schudden. De militairen en hun burger collega’s zijn duidelijk in de wolken dat hun troetelkind ‘Excalibur’ naar de ‘VNCE Foundation’ gaat. De liefde voor de Fokker gaat zo ver dat ‘Excalibur’ zelfs op de arm van de onderhoudsploeg is vereeuwigd.

Op de eerste vergadering vindt de officiële overdracht van het toestel plaats. Na het tekenen van ‘DD Form 1149’ heeft St. VNCE nu echt de beschikking over het toestel gekregen. De ‘Excalibur’ zelf staat inmiddels 70 km verderop op de civiele luchthaven Laurinburg-Maxton. We gaan er heen.

Voordat de VNCE met de kist mag vliegen, moet de militaire registratie omgezet te worden naar een civiele registratie. Dit is een intensief proces waarbij nagegaan wordt of alle onderhoudshistorie klopt en de verplichte aanpassingen uitgevoerd zijn. Letterlijk alle registers worden opengetrokken om onze vragen te beantwoorden. Gelukkig is het toestel al haar 34 militaire jaren volledig volgens de Fokker regels onderhouden en zijn alle verplichte Airworthiness Directives uitgevoerd.

We zijn opeens ook de gelukkige eigenaar van ruim 48.000 reserve onderdelen. Die variëren van een dunne pakking tot twee Rolls Royce Dart 7 motoren. Alleen al het bijbehorende papierwerk weegt ruim 600kg en neemt een volle pallet in beslag. De mannen zijn duidelijk al druk bezig geweest met de inventarisatie en het inpakken van de onderdelen, want het meeste zit al in houten kratten of kartonnen dozen. Met militaire precisie en de voor ons zo belangrijke luchtvaart-labels is alles zorgvuldig ingepakt. De uiterst gedetailleerde paklijsten maken duidelijk dat het zeker niet de eerste keer is dat de Golden Knights op reis gaan.

Tijdens de rit naar Laurinburg verbazen we ons weer hoe uitgebreid Fort Bragg is. Na ontelbare mijlen van schietbanen komen we op de luchthaven aan en vergapen we ons aan de ‘Excalibur’. Het vliegtuig staat te glimmen in de avondzon en ziet er in de Golden Knight demokleuren fantastisch uit. Het interieur is spartaans en dus niet kapot te krijgen. Achter drie rijen normale vliegtuigstoelen staan de banken waar de parachutisten met hun rug naar de ramen kunnen zitten. Achterin vinden we zelfs een toilet waar een Air Force sticker op het klepje pronkt…  De kist zit verder onderhuids volgeplakt met stickers van ontelbare demoteams en bij de cockpit staat 34 jaar aan handtekeningen van de springers, monteurs en vliegers.

Een onlangs afgezwaaide Army vlieginstructeur, Troy Emig, wordt door een bekwame grondploeg geholpen om ons (hè, wat klinkt dat lekker) vliegtuig klaar te maken voor een motor-test run. ‘Excalibur’ heeft er duidelijk zin en laat haar pneumatische systeem gewillig oppompen door de externe compressor.

De start van de Rolls Royce Dart motoren verloopt probleemloos en direct horen we het unieke en karakteristieke Friendship geluid. We draaien dit keer enkel de motoren en checken de instrumenten in de cockpit. Over een week zal de kist een grondigere shake-down krijgen door drie VNCE engineers. Tot de civiele registratie een feit is zal Troy de Fokker wekelijks de voorgeschreven ‘wake-up’ geven om alle systemen te controleren en in tip-top conditie te houden.

Met een voldaan gevoel maken we ‘Excalibur’ klaar voor de nacht en verdwijnen wij naar een restaurant/bar in de buurt om op de geslaagde overdracht te klinken en te drinken.